19. ONLİNE TABLO MÜZAYEDESİ

İbrahim Balaban (1921, Bursa - 9 Haziran 2019; Güngören, İstanbul), Türk ressam ve yazardır.

1921'de Bursa - Seçköy, Osmangazi'de dünyaya geldi. Doğduğu köyün 3 yıllık okulunda eğitim gördü. 1937 yılının son günlerinde, henüz 16 yaşındayken hint keneviri yetiştirmek suçundan cezaevine girdi. Altı ay hapis ve 16,000 lira da para cezasına çarptırılan Balaban, serbest kaldıktan sonra para cezasını ödeyemeyince para cezası üç yıl mahkûmiyete çevrildi. Yeniden girdiği cezaevinde kendini avutmak için resim çizmeye başladı. Yağlıboya alacak maddi imkanı olmadığı için resimlerini zeytinyağına batırdığı renkli kalemlerle yapıyordu.^[1] Cezasının bitmesine kısa bir süre kalmışken dört mahkûmun bıçaklı saldırısı ile yaralandı. Cezaevinden çıktıktan sonra babası Hüseyin Çavuş tarafından evlendirilen Balaban, bir tabanca edinip hasmını öldürünce çıktıktan on ay sonra üçüncü kez cezaevine girdi.^[2] 1942 ile 1944 ve 1947 ile 1950 yılları arasını Bursa Cezaevi'nde geçirdi. Cezaevindeyken önce babası Hasan Çavuş'un cinayete kurban gittiği; daha sonra da doğumda karısının öldüğü ve çok kısa bir süre sonra da çocuğunun ölüm haberlerini aldı.

Balaban, Bursa Cezaevi'nde şair Nâzım Hikmet'la tanıştı. Onun desteği ve ilgisi sayesinde resim yeteneği ortaya çıktı ve gelişti. "Şair Baba" dediği Nazım'dan, resmin yanı sıra felsefe, sosyoloji, ekonomi-politik konularında pratik bilgiler edindi; Orhan Kemal ile birlikte şairin öğrencileri oldular.^[3]

Balaban, 1950'de çıkan af yasası ile Nazım Hikmet ile birlikte serbest kaldı.^[2] Hapishane çıkışı kalacak yeri olmadığı için Nâzım Hikmet’in annesi Celile Hanım’ın evine taşındı.^[1] 1951 yılında Askere alınan Balaban, 1952 yılında askerden dönünce köyüne giderek evlendi; bu evliliğinden iki oğlu ve bir kızı oldu. 1955 doğumlu oğlu Hasan Nazım Balaban da kendisi gibi ressam olmuştur.

İbrahim Balaban, ilk kişisel sergisini 1953'te İstanbul'da Fransız Kültür Merkezi'nde açtı. Sergi, sanat çevrelerinde ve basında ilgi gördü,^[3] elli dolayında tablosu satıldı.^[2] Sanatçı, uzun süre kendi üslubuyla kırsal resim yaşamını resmetti.

1959 yılında heykeltıraş Vahi İncesu, Mata Kaya Tözge, Kemal İncesu, Avni Memedoğlu ve İhsan İncesu ile birlikte ‘Yeni Dal Grubu’ adı altında bir grup kurdu. Yeni Dal, D grubuna bir tepki olarak kurulmuş olan " Yeniler "grubunun bir devamı niteliğinde idi. Grup üyeleri, 1961 yılında açtıkları sergideki resimleri nedeniyle tutuklandılar, 50 gün sonra beraat ettiler. Grup, 1963 yılında dağıldı. Balaban, grup dağıldıktan sonra da resim yapmaya devam etti.^[4]

1979-1980 yıllarında Almanya ve Hollanda’da kişisel sergiler açtı. 1982-1985 arasında çeşitli resim dizileri gerçekleştirdi. Başlıca resim dizileri "Kaldırımlarda Dolaşanlar" ve "Göç", "üretenlerin Suretleri", "Çocukların Sevinci", "Anadolu Kadınları" adlarını taşır. "Geçmişin Masala Duruşu" adlı sergisindeki resimlerde Aşık Garip, Kerem ile Aslı, Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin gibi halk hikâyelerini, Karagöz ile Hacivat'ı, Nasreddin Hoca'yı işledi. Ressam, son olarak desen çalışmalarını 2005'te İstanbul'da sergiledi. Bu desenler Balaban-Yaşamın Çizgileri / Desenler (Remzi Oğuz Yılmaz) adlı kitapta toplandı.

Balaban, 1960'lardan itibaren ressamlığının yanı sıra anı-roman ve denemeler yayımlamıştır. 942-1944 ve 1947-1950 arasında yedi yıl süren Nâzım Hikmet'li günlerini Şair Baba ve Damdakiler (1968) kitabında anlattı. İstanbul Şehir Tiyatroları'nda sahneye konan "Aslolan Hayattır" adlı tiyatro oyununda ve "Mavi Gözlü Dev : Nâzım Hikmet" adlı sinema filminde (Yönetmen: Biket İlhan) bu kitaptan alıntılar vardır. Ayrıca kitabı yazar Haldun Çubukçu tarafından oyunlaştırılmış ve yönetmen Ayşe Emel Mesci tarafından sahneye konularak 2011 yılında Ankara Devlet Tiyatrosunda sahnelenmiştir.

Sanatçı 9 Haziran 2019'da Güngören, İstanbul'da tedavi gördüğü hastanede 98 yaşında ölmüştür. Cenazesi İstanbul'da Şişli Camii'nden kaldırılarak memleketi Bursa'ya gönderilerek memleketi Osmangazi ilçesine bağlı Seçköy'de defnedilmiştir.

Nazan ÖZER(1956-)

1956 İstanbul doğumlu olup, Bakırköy Lisesi  mezunudur.
1987 yılında resim çalışmalarına başlamıştır. 
Anadolu kent mimarisinden etkilenerek yaptığı çalışmalarını kişisel ve karma sergilerde sergilemiştir.
Aynı yıllarda Kültür Bakanlığı'nın Türk Süsleme Sanatları ve Çanakkale Seramikleri kurslarına katılarak yaptığı sır altı ve sır üstü özgün çini çalışmaları The Marmara Oteli'nde ve birçok karma sergide yer aldı. 
2004 yılında sulu boya tekniğine gönül vererek çalışmalarını bu yönde yoğunlaştırdı. 
Sanatçı H. Fehmi Bildik, Işıl Özışık, Birim Aksüyek, Burhan Özer ve Orhan Gürel atölye çalışmalarına katıldı.  
2008 yılında Çanakkale Güzel Sanatlar Galerisi'nde, 2010 yılında Ürün Sanat Galerisinde kişisel sergiler açtı. 
Bir çok karma sergide eserleri yer aldı.2015 İtalya /Fabriano kentinde Uluslararası Sulu boya festivalinde ve ART- İST Sulu boya gurubu üyesi olarak çalışmalarıyla yer aldı.
Sulu boya çalışmalarına  kendi atölyesinde devam etmektedir. 

Suna ÖZKALAN(1936-)

1936’da Kayseri’de doğdu.

1965’te Ankara Türk Amerikan Kültür Derneği’nde Refik Epikman ve Lütfü Günay’ın öğrencisi olarak resim çalışmaya başladı. 

1968 yılında Altılar Grubunun kurucu üyesi oldu. 

1970’de Prof. Lingren ile gravür çalışmaya başladı.

1972’de Ankara Güzel Sanatlar Galerisinde ilk kişisel sergisini açtı.

1987’de heykel çalışmalarına başladı.

Bu yıllarda Devlet Resim ve Heykel sergilerine ve DYO sergilerine katıldı. Ankara Sanat Derneği’nin düzenlediği yarışmalarda iki kez ikincilik ödülü ve küçük heykel dalında mansiyon aldı.

Birleşmiş Ressamlar Derneği ve Ankara Kadın Ressamlar Derneği üyesidir.

Yurt içi ve yurt dışında kişisel, karma ve ortak 60’dan fazla sergide yer aldı.

Yurt içi ve yurt dışında pek çok koleksiyonda eserleri bulunmaktadır.

ZUZU Zuhal NECCAR(1964-)

1993 yılında mimar sinan güzel sanatlar üniversitesine girdi. Prof. Devrim ERBİL ve Prof. Kemal İSKENDER atölyelerinde öğrenimi sürdürdü. 1997 yılında Prof. Neşe ERDOK atölyesinden mezun oldu. Katıldığı resim yarışmalarında yapıtları sergilenmeye değer gördü. 21 yıl devlet okullarında (MEB)resim öğretmenliği yaptı. Öğretmenlik yaparken bir yandan resim yapmaya devam etti ve 13 kişisel sergi açtı. Emekli olduktan sonra da 4 kişisel segi daha açtı, Fuarlara katılmaya devam etti. Toplam 17 kişisel sergisi bulunmaktadır ve bir çok karma resim eseri kamu ve özel koleksiyonlarda yer almaktadır. Çalışmalarını istanbuldaki atölyesinde sürdürmektedir.